عاشقان را عشق فرمان می دهد

     شعر زیر واسه یکی از ترانه های سروشه که خیلی غمگین و باحاله   

     عاشق نبودی تو من عاشق بوم                                         در قبلگاه عشق بودی تو معبودم

     آرام و آسوده در خواب خوش بودی                                       یک لحظه من بی تو هرگز نیاسودم 

     من با نفسهایم نام تو را خواندم                                          کاش ای هوس بازم با تو نمی ماندم  

     روزی که می گفتی من با تو می مانم                                  روزی که دانستی من بی تو می میرم

     روزی که با عشقت بستی به رنجیرم                                    بازنده من بودم این بوده تقدیرم

     خوش باوری بودم پیش نگاه تو                                            هردم ز چشمانت خواندم کلامی رو

     عشق تو چون برگی در دست طوفان بود                               دل کندن و رفتن پیش تو آسان بود

     روزی به من گفتی دیگر نمی مانم                                         گفتم که می میرم گفتی که می دانم

               اون منم که عاشقونه شعر چشماتو می گفتم                      هنوزم خیس میشه چشمام وقتی یاد تو می افتم