عاشقان را عشق فرمان می دهد

     شعر زیر واسه یکی از ترانه های سروشه که خیلی غمگین و باحاله   

     عاشق نبودی تو من عاشق بوم                                         در قبلگاه عشق بودی تو معبودم

     آرام و آسوده در خواب خوش بودی                                       یک لحظه من بی تو هرگز نیاسودم 

     من با نفسهایم نام تو را خواندم                                          کاش ای هوس بازم با تو نمی ماندم  

     روزی که می گفتی من با تو می مانم                                  روزی که دانستی من بی تو می میرم

     روزی که با عشقت بستی به رنجیرم                                    بازنده من بودم این بوده تقدیرم

     خوش باوری بودم پیش نگاه تو                                            هردم ز چشمانت خواندم کلامی رو

     عشق تو چون برگی در دست طوفان بود                               دل کندن و رفتن پیش تو آسان بود

     روزی به من گفتی دیگر نمی مانم                                         گفتم که می میرم گفتی که می دانم

               اون منم که عاشقونه شعر چشماتو می گفتم                      هنوزم خیس میشه چشمام وقتی یاد تو می افتم  

ع .ش.ق

        دوستت دارم 

رو آیـیـنه نوشتم دوســــــــت دارم                          آیینه شکست ولی تو باور نکردی

رو سنگ نوشتم دوســــــــت دارم                         سنگ خورد شد ولی تو باور نکردی

رو در یــا نوشتم دوســــــــت دارم                         دریا خشک شد ولی تو باور نکردی

رو سنگ قبرم نوشتم دوست دارم                         اون وقت بود که تو باور کردی 

پای سگ بوسید مجنون خلق پرسید این چه بود ؟ گفت این سگ گاه گاه کوی لیلی رفته بود. . .

 

بیا کز دوریت حالی نـــــــدارم       

                             زعین و شین و قافت بی قــــــرارم

به قرآنی که آیش  بی شماره

                             به اون شاهی که تیغش ذوالفقاره

سر از بالین عشــق تو برندارم

                              که تا دین محــــمد(ص) بـــرقــــراره  

اگه دستای تو دستــامو نگیرد

                             چنـــان افتد که دیگــــر بر نخــــیـزد 

 

  تنگ غروب فصل بهار یه کوچه باغ یه پنجره

                                                یه قلب پیر پر از امید با شوق تو منتظره

با گوشه های چار قدش اشکاشو پنهون میکنه

                                                اما نگاش غصه هاشو از دور نمایون می کنه

منتظره پرســــــتو ها خبر بیارن از گلــــــش

                                                اما نمی دونه اونام خبر ندارن از گلش

اون گـــــــــــــــــل ســـــرخ تو تــــــاریکی

                                                ســـــتاره شـــد شــــــبو شکـســــت

 اما هنوز فصل بهار با صد هزار تا خاطره

                                      یه قـــــلــــــــــب پیر پر از امید با شوق تو منتظره  

                         I love you

نظر یادتون نره

 

تنهایی تنهایی

با سلام به همه شما دو ستان عزیز:

بهتره اولین متنمو به این صورت شروع کنم:

تا که بودیم نبودیم کسی

                              کشت مارا غم بی همنفسی

تا که رفتیم همه یار شدند

                             خفته ایم و همه بیدار شدند

قدر آیینه بدانیم چو هست

                           نه در لحظه که اقبال شکست

شاید بشه گفت در مورد ما این طوریه.

این دوبیت واسه یکی از ترانه های افشینه که اولش بدون آهنگ می خونه.چیز قشنگیه:

حالا که رفتنیم با کوله بار خاطره

                                       نمی خوام حتی بیای یه لحظه پشت پنجره

این روزا راه من و تو عزیزم جدا شده

                                     سهم من از عشق تو گریه بی صداشده

به نظر من که واقعا محشره ! ! ! مگه نه؟

اینم یه عکس توپ. . .

فعلا تا دفعه بعد بای   و لی نظر یادتون نره لطفا. . .